Dworzec Tatrzański

Nazwa wprowadza nas w lekką konsternację, budynek bowiem dworcem w znaczeniu jakie znamy dziś nigdy nie był... Budynek powstał z inicjatywy Towarzystwa Tatrzańskiego.

Budowę rozpoczęto przy ulicy z Krupówki w 1880r. rok późnej stanął już drewniany budynek - ośrodek kultury, kasyno i biblioteka. W kolejnych latach zwiększała się liczba pomieszczeń i ich przeznaczenie, powstało kilka hotelowych pokoi, sala balowa, czytelnia. Odbywały się tu liczne bale, przedstawienia, odczyty i imprezy.

Dworzec Tatrzański stał się głównym centrum kulturalnym Zakopanego, odwiedzany był często przez znakomitych gości: H. Sienkiewicza, Helenę Modrzejewską i Ignacego Jana Paderewskiego. Niestety, w 1900r. przez wybuch lampy naftowej podczas balu ludowego drewniany budynek spłonął.
    

Chociaż został odbudowany dwa lata później już w murowanej wersji nigdy nie odzyskał takiej sławy i popularności, która w ciągu 2 lat przejął Hotel Morskie Oko. Po II wojnie światowej gmach stał się siedzibą Oddziału Zakopiańskiego PTTK oraz (do 1986) Grupy Tatrzańskiej GOPR do 1990 r. działał tu Klub Turysty.
    

W 1992r. Bydynek podownie uległ płomieniom, został jednak odbudowany, ale część z pomieszczeń została sprzedana prywatnym inwestorom, którzy... urządzili w nich klub nocny – oto przykład jak wspaniałe zabytki poddają się masowej komercji... Myślę że muzeum lub centrum kultury, które mogłoby przecież do dziś istnieć nie przyniosło by takiego dochodu jak właśnie ów klub nocny.

Miejmy tylko nadzieję, że goście chociaż częściowo zdają sobie sprawę jaka bogata hostoria związana jest z numerem 12 na ulicy krupówki.